Większość sztuki barokowej była zainspirowana religią. Łączy się to z odzyskaniem przez Kościół katolicki poczucia własnej wartości, jakie odnotowuje się w czasach kontrreformacji. Zwłaszcza klasztory odkrywały bogactwo stylu barokowego i dawały mu wyraz w wystroju świątyń. Istotne znaczenie miała też kultura duchowa krajów protestanckich (np. Niemcy, Holandia) oraz katolicko-protestanckie spory teologiczne.

Religijność baroku była ściśle powiązana z nurtami filozoficznymi epoki, wyrażającymi odczuwanie napięcia między skończonością a nieskończonością. Stąd wiele elementów związanych ze śmiercią (powraca popularność średniowiecznych motywów takich jak: vanitas, danse macabre i triumfu śmierci), sądem ostatecznym i innymi elementami eschatologicznymi.